خودمان را گول نزنیم!
■
قطعا فریب دادنِ خود از فریبِ دیگران، بسیار مخرب‌تر است. وانمود کردن به آنی که نیستیم، تظاهر به داشتن چیزی یا بودن چیزی که نه آن را داریم و نه آن هستیم. چنین حالتی نه برای خود مفید است نه برای جامعه. باعث می‌شود که فرد خود را در معرض سنجش و قضاوت قرار دهد برای چیزی که ندارد یا چیزی که نیست.
■
در #عصر_جدید و هر چه به پیش می‌رویم(به‌ویژه در جوامع توسعه یافته)، ظواهر نقش کم‌رنگ‌تری در سبک زندگی و تفکر انسان‌ها پیدا می‌کنند و آن چیزی که اهمیت پیدا می‌کند، #کارایی است.
■
فکر ما چقدر در عمل به ما کمک می‌کند؟ دین و مکتب ما چقدر در باطن ما و در بطنِ جامعه، خود را نشان‌ می‌دهد؟ علم و داشته‌های ما در زندگی آیا به کیفیت و دستاوردهای ما اضافه می‌کنند؟
آیا نتیجه انتخاب‌های ما در راستای توسعه‌ی هدفمند و یکپارچه‌ی ماست یا به موفقیت‌ها و داشته‌های ظاهری و زودگذر ختم می‌شود؟
■
داشتن ادعاهای توخالی، به رخ‌کشیدن‌های ظاهری شاید تمجیدهای نمادین را به همراه داشته باشد اما حس ارزشمند و ماندگار در درون و حتی برونِ ما نخواهد داشت.
■
تجربه‌ چند سال کوتاهِ عمر، به من میگوید، راه صحیح آن است که هر چه در خورجینِ‌مان داریم با رضایت خاطر و هدفمند در راه بگذاریم، راه ما را به آن جهت که باید رهنمون سازد و البته در قبال دیگران نیز، هرچه از سرتراشان قلندرنما دوری کنیم بهتر است.
■
هزار نکته باریک‌تر ز مو این جاست
نه هر که سر بتراشد قلندری داند
“حضرت حافظ